نویسنده: طاهر عثمان
ترجمه: ناهید ایران
معاشرت با مردم به توانایی‌ها و مهارت‌هایی احتیاج دارد که باید هر کس آن توانایی‌ها و مهارت‌ها را داشته باشد، بخصوص برای دعوتگران و مبلغان دینی لازم است که در زمان آموزش و معاشرت و رفت و آمد با دیگران، نکات زیر را در نظر بگیرند:
۱- نباید تمام مطالب و چیزهایی که دعوتگر می‌داند، در اولین دیدار به طرف مقابل گفته شود، بلکه باید به اندازه لازم و طبق زمان از قبل تعیین شده این امر صورت گیرد.
۲- به هیچ وجه نباید عیب و ایرادهای طرف مقابل را به رُخش کشید، بلکه باید واقعیت امر را به او بفهماند تا خودش به کم و کاستی‌هایش پی ببرد.
۳- مواظب باشد که خودش را از او داناتر و بهتر و بالاتر نشان ندهد، چون اگر این گونه باشد، مغز و قلبش را تعطیل می‌کند و به گفته‌هایش توجهی نمی‌کند و چیزی را از او قبول نمی‌کند.
۴- اگر خواست او را نصیحت کند، ابتدا از خوبی هایش تعریف کند و از ایرادهایش چشم پوشی کند.
۵- اگر حرف های بی هوده و بی معنی زد، نباید به عنوان انسان گیج و منگی به او نگاه شود، بلکه باید به حرف هایش گوش داده و به او بگوید که این نظر توست و من هم نظر خودم را می‌گویم، ببین چگونه است؟
۶- با خنده و روی خوش مقابلش بایستد، نباید دعوتگر خودش را طوری خشمگین نشان دهد که در برابر حرف هایش موضع بگیرد و از خود واکنش نشان دهد.
۷- مقابل دیگران او را نصیحت نکند، بلکه باید به تنهایی این کار را انجام دهد، با زبان نرم و خوش خُلقی و برای قبولاندن گفته‌هایش به او فشار نیاورد.
۸- اگر عیب و ایرادی هم در طرف وجود داشت، نباید آن را به کسی بگوید و کافی است به او بگوید که بیشتر ما از این عیب ها داریم و خداوند از ما درگذرد.
۹- اگر به بدی با ایشان رفتار کرد، به همان شیوه با او رفتار نشود ؛ بلکه بگوید خداوند ما را ببخشاید.
۱۰- با صدای آرام با او گفتگو کند، صدایش را به هیچ عنوان بر او بالا نبرد و اگر او این کار را کرد، باز هم دعوتگر باید خونسردیش را حفظ کند و صدایش را بالا نبرد.
۱۱- اگر کسی به تنهای مرتکب گناهی شد و بار دیگر این اشتباه را تکرار کرد، بطور غیر مستقیم و در زمان دیگری طوری که او نفهمد، سر از کارش در آورد، سپس او را متوجه اشتباهش کند و گناهش را به او یادآوری کند.
۱۲- از فحش و ناسزا نسبت به کسی که اشتباهی کرده است پرهیز کند. به آرامی و با زبان خوش اشتباهش را برایش توضیح دهد.
۱۳- خود را اینگونه معرفی نکند که او فرشته است و طرف مقابل یک شیطان است، بلکه خودش را بنده گناهکار و معمولی نشان بدهد.
۱۴- اگر در هنگام گفتگو مرتکب اشتباهی شد، خیلی زود و آشکارا معذرتخواهی نموده و پشیمان شود، تا مبادا خودش را بزرگ و متکبر بپندارد، با این کار در نظر طرف مقابل انسان بزرگی بشمار می‌آید و با این کار طوری ه فکر نکند که باخته است.
۱۵- همیشه بدون اطلاع او برایش دعای هدایت کرده و از خداوند بزرگ برایش مغفرت طلب نماید، نه اینکه وقتی به او پشت کرد، به بدی از او یاد کند.